Od Aleksandra C.D Jade:

- Pomogę ci – zaoferowałem i sięgnąłem po drugą szczotkę, żeby również móc uczestniczyć w pielęgnacji kuca.

Nie byłem jednak w stanie całkowicie skupić się na tym zajęciu. Co chwilę zerkałem w stronę Jade, która omiatała otoczenie pełnym zamyślenia spojrzeniem. Jej oczy byłby jakby zamglone, wpatrywały się bowiem w punkt, który dostrzec mogły tylko i wyłącznie one. Zastanawiałem się o czym myśli. Pragnąłem ją przy tym zrozumieć, rozgryźć i jakoś nieco jej ulżyć, bo widać było, że coś ja męczy, boli. Nie była to tylko i wyłącznie strzaskana kostka.

Tak, zauważyłem jak niefortunnie wylądowała i jak się męczyła, ale nie chciała pomocy. Nie do końca wiedziałem dlaczego, przecież ochoczo oferował swoją chociażby mnie. Silna i niezależna kobieta, co? Ciężką rolę sobie obrała, ale nie miałem zamiaru na nic nalegać, no może jedynie trochę.

- No mały, już po wszystkim – powiedziała do szetlanda i z czułością poklepała go po muskularnym karku. Zaraz wstał i rozejrzał się za przyborami, których użyliśmy do pielęgnacji wierzchowca. Byłem jednak szybszy.

- Gdzie to odnieść? – spytałem.

- Chodź, pokażę ci – wyprostowała się i powoli, starając się nie opierać ciężaru na uszkodzonej kończynie, przeszła do pomieszczenia, w którym poukładane były najróżniejsze przedmioty pomagające w codziennej opiece nad zwierzętami.

Stopniowo poznawałem coraz więcej miejsc i nawet jeżeli ciężko było mi mówić o zadomowieniu się tutaj, to przynajmniej zaczynałem się orientować i była szansa, że nie zginę pewnego dnia.

- Chyba powinien to ktoś obejrzeć – skwitowałem, widząc jak Jade przysiadła i sięgnęła do kostki, żeby ją rozmasować. Chciała to zrobić dyskretnie, nie dać po sobie znać, że coś sprawia jej ból.

- Nie trzeba, to nic takiego – wzruszyła ramionami. – Co ci tak spieszno do tego, co?

- Ja mam już opatrunek od ciebie. Pasuje, żebyś i ty miała coś ode mnie – powiedziałem. – To tylko przysługa, za przysługę, dbam o swój honor, więc twoja niezależność nie ucierpi, obiecuję.

- Dlaczego mam wrażenie, że bierzesz mnie podstępem? – spytała, mrużąc oczka i wpatrując się we mnie.

- Ja? No coś ty! – uśmiechnąłem się i podtrzymałem dziewczynę gdy ta wstawała.

- Dobra… Uznajmy, ze tym razem pozwalam, ale chcę do pokoju. Dam tam sobie radę – stwierdziła i pozwoliła żebym podtrzymał ją w talii, ułatwiając jej tym samym poruszanie się. Widać było, że kostka lekko spuchła.

<Jade, nie bij, ja tylko pomaga, i obiecuję nie łapać cię za tyłeczek (przynajmniej póki co…  xd)>