Od Esther C.D Noah'a

W czasie kiedy Noah’a nie było, mi udało się spokojnie zasnąć. Nie było najgorzej. Można by rzec, że usnęłam z uśmiechem na ustach. Obudziły mnie potem promienie słońca i rżenie koni. Powoli usiadłam, przeciągając się. Chłopak jeszcze spał. Wyglądał teraz jak takie małe, urocze, wytatuowane dziecko. Nie. Wróć. Dzieci nie są wytatuowane. Chyba coś było w tym sianie i jak spałam to się nawdychałam. Już miałam wyciągnąć telefon, żeby zrobić mu zdjęcie, ale zrezygnowałam. Było po ósmej. Czyli już całkiem wcześnie. Wypadałoby wrócić do siebie i się ogarnąć. Nie chciałam go budzić, ale też nie mogłam tutaj zostawić.
- Hej, wstawaj. Obudź się, śpiąca królewno- wyszeptałam równie cicho się śmiejąc i lekko go szturchając.
- Hę…?- spytał na w pół przytomny.
- Chodź. Musimy wrócić do siebie zanim zauważą nas tutaj, a nie u siebie w pokojach. Chodź- dopiero teraz zauważyłam, że byłam okryta derkami.
Uśmiechnęłam się pod nosem. To pewnie jego sprawka. Gdy już się nieco rozbudził, podeszliśmy do drabiny. Wychyliłam trochę głowę, żeby się rozejrzeć. Nikogo nie było. Na szczęście. Zeszliśmy i odnieśliśmy derki do siodlarni.
- Widzimy się później- uśmiechnęłam się i pomachałam mu, gdy żegnaliśmy się przed budynkiem stajni.
Przytaknął głową i każdy ruszył w swoją stronę. Udało mi się przemknąć do swojego pokoju. Od razu rzuciłam się na swoje łóżko. Siano było wygodne, ale łóżko to co innego. Wypadałoby się przebrać i wykąpać. Wzięłam czyste rzeczy z szafki i powędrowałam do łazienki. Trochę mi zejdzie. Musiałam jeszcze umyć włosy. Łącznie zeszła mi godzina. Długo. Włosy nie do końca mi wyschły, ale mało już brakowało. Jak wyjdę na zewnątrz to szybko zejdzie. Rozczesałam włosy i związałam je w wysoki kucyk żeby mi nie przeszkadzały. Miałam ochotę trochę pojeździć. Założyłam więc bryczesy, oficerki i kilka chwil później byłam już w stajni. Najbardziej przypadła mi do gustu Lemon. Już miałam iść spytać się instruktora, czy mogłabym ją wziąć i wpadłam na Noah’a.
- O, hej. Nie spodziewałam się ciebie tak szybko- zadarłam głowę, szczerząc się.
Szczerze? Czułam się przy nim trochę jak taka mrówka.
- Masz już mnie dosyć?- zaśmiał się.
- Nie, no coś ty. Jeszcze nigdy nikogo nie polubiłam tak szybko.

<Noah?>