- Czy to dobry pomysł? - rzuciłem w pośpiechu niepewny słuszności tak nagłej decyzji.
- Nie gadaj, tylko spadaj - odparła, udając trucht w miejscu w celu pośpieszenia mnie, po chwili śmiejąc się z tak spontanicznie wytoczonego rymu.
Stawianie się nigdy nie było moją mocną stroną, także uległem prośbom Any o ewakuowanie się ze stołówki.
- Nawet nie czujesz, że rymujesz - odniosłem się do słów młodej kobiety, a następnie niespodziewanie poderwałem się od stołu.
Szybko wybyliśmy z pomieszczenia, w którym zdążył się już roztoczyć podejrzany zapach potrawy, gdyż coraz więcej osób na sali dostawało swoje zestawy obiadowe. Przekraczając próg świątyni pulpetów wyburczałem jeszcze niewyraźne, niepewne ,,Au revoir". Kiedy znaleźliśmy się na bezpiecznym gruncie przed wejściem na stołówkę, wymieniliśmy zmieszane spojrzenia.
- Chodźmy już - zadecydowała Ana.
Nie protestowałem. Poczłapaliśmy do pokoju w akademiku.
- Nie sądziłem, że posiłek na stołówce może dostarczać tyle adrenaliny - westchnąłem ciężko.
- Jedzenie na krawędzi - zaśmiała się moja współlokatorka.
- Jesteś głodna? - zapytałem z przyczyn oczywistych.
Przecież nie zjedliśmy... praktycznie nic! Ona znacząco pokiwała głową. W międzyczasie doszliśmy do pokoju. Pierwszą rzeczą, jaką zrobiłem po wejściu do pomieszczenia, było podejście do szafki w aneksie kuchennym i wydobycie z niej świstka papieru. Tak, ulotka lokalnej pizzerii...
- Masz ochotę na pizzę? - zamachałem kolorową reklamą z numerem telefonu, który miał posłużyć do złożenia zamówienia.
- Cóż... Raz na jakiś czas nie zaszkodzi trochę kalorycznego jedzenia, mnie burczy w brzuchu. - Uśmiechnęła się.
Spojrzałem na numer telefonu, a Ana wyciągnęła komórkę.
- Dobra, dzwoń. Podyktuję ci - powiedziałem. - Weźmy dużą, a smak możesz wybrać.
Ana?
241 słów
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Proszę, nie spam w komentarzach i nie reklamuj bloga w miejscu do tego nieprzeznaczonym - to będzie karane usunięciem twojej uwagi. Nie zapominaj też o zasadach interpunkcji i ortografii! ;)