Od Holiday C.D Ryana

Trzeba przyznać, że zaskoczyła mnie ilość lat tego zwierzęcia. Nigdy nie myślałam, że tyle mogą żyć, ale jak widać – myliłam się. Oczywiście słyszałam kiedyś na ten temat całkiem sporo, ale nie spodziewałam się, że to może być prawda. Myślałam, że liczby są zmyślone… Zresztą nie ważne.

Jednak byłam na siebie zła, że powiedziałam temu chłopakowi coś takiego, jak powiedziałam. Do końca dnia będę się czułam jak idiotka. Nigdy nikomu pod tym względem czegoś takiego nie powiedziałam. Zresztą nie ważne. Ale to cały czas nie zmienia faktu, że chłopak czasami zachowuje się okropnie.

Pogłaskałam psa po głowie. Staruszek  nie powiem. Ale za to bardzo dobrze się trzymał.

- Na nic nie choruje na starość? – upewniłam się, że chłopak sobie ze mnie nie kpi.

- Jest zdrowy jak ryba… - pogłaskał psa.

- Jak się wabi? – zapytałam ciekawa.

- Riki.

- Fajny jest – powiedziałam widząc jak się myje na silnych ramionach chłopaka.

I bardzo zadbany – dodałam w myślach. Nie, nie powiem mu tego. Już raz się wkopałam. I to jeszcze przy nim. Powiedziałam mu to prosto w twarz… Niemożliwe.

- To ja lecę. Pa! – krzyknęłam odbiegając korytarzem.

Skierowałam się w kierunku pokoju w, którym już była Helen.

- Cześć.

- Hejka.

Jak zwykle pierwsze co zrobiłam to dopieściłam Celeste. Kotka jak zwykle mruczała jak szalona. Po 15 minutach zaczęłam czytać, a kotka wygodnie umościła się na mojej książce.

~~*~~

Weszłam na stołówce w momencie, kiedy wybiła godzina 19. Wzięłam swoją porcję jedzenia i skierowałam się do stolika, gdzie siedziała Helen (oczywiście z Castielem, ale To już jest inna bajka).

- Hej – dosiadłam się do wolnego krzesła.

Po chwili dosiadł się do nas ktoś jeszcze. Nie musiałam nawet patrzeć kto to, od razu się domyśliłam. Starałam się go cały czas ignorować, ale w końcu do mnie zagadał.

<Ryan? Totalnie nie mam pomysłu, jak rozwinąć trochę tą akcje… ;-; >