Od Lily C.D Noah

-Noah!- krzyknęłam do galopującego w stronę lasu z tępym spojrzeniem chłopaka. Wydawał się jakby mnie ignorował. Powtórzyłam jego imię odrobinę głośniej.
-Co?!- w końcu się obudził.
-Gdzie jedziemy?
-Narazie przed siebie.
-One się prędko nie zmęczą, musimy się gdzieś schować.
-Niby gdzie? Jak wrócimy do Akademii to się źle skończy.
-Ech... To co? Drzewa?
-Z końmi nie da rady... Masz telefon? Narazie to zadzwońmy do kadry.- chłopak wyciągnął z kieszeni urządzenie i było trochę problemu, zanim udało się stuknąć odpowiedni numer. Niestety nie odbierali.
-Zamknijmy się na hali. Jest chyba najbardziej wysunięta.
-No dobra... Zawsze można spróbować.- po wykonaniu nagłego zwrotu pogalopowaliśmy w drugą stronę. Wierzchowcom powoli zaczynało brakować sił mimo, że adrenalina buzowała w nich niczym gejzer. Nie musieliśmy długo czekać. Ktoś trenował już na hali. Wystarczyło więc tylko zamknąć za sobą drzwi i dalej się próbować dodzwonić do właścicieli. Ktosiem ćwiczącym w zamkniętym pomieszczeniu był nie kto inny niż Edward.
-Co się stało?- zatrzymał swojego wierzchowca przed przeszkodą.
-Wilki. Wyglądają na wściekłe...- wyjrzałam za bramkę. Z paszczy drapieżników istotnie leciała masowo ślina. Trzeba teraz wszystkich obdzwonić by sprowadzili konie, zamknęli stajnie, i nie wychodzili z domu. Przynajmniej póki nie przyjedzie weterynarz ze strażą leśną. Moon cieżko dyszała czekając aż zdejmę z niej uporczywe siodło. Nie musiała długo czekać. Już po chwili ciężki sprzęt spoczywał z ogłowiem na drągach od przeszkód. Usiedliśmy w kącie i poddaliśmy się dyskusji co teraz zrobić. Za specjalnie to się nie udawał bo co chwila któreś z nas przerywało by ostrzec przyjaciół. Ostatecznie zamiast do kadry dodzwoniliśmy się do portierki. Skąd Noah miał do niej numer, nie wiem. Ważne przynajmniej, że nie tylko my działamy.

Noaś?