Od Lily C.D Daniela

Coś się stało?- zapytała kobieta trzymając w rękach blaszaną tackę. Jakie szczęście że miałam zapięta bluzę.

-Nie my tylko... Ścigaliśmy się do stajni.- odparłam wymyślając coś na poczekaniu nie patrząc na gniewny wzrok Daniela. Nie uduszę go raczej na widoku i przy świadkach.

-Odwiedzając mój gabinet przy okazji?- zmierzyła nas niedowierzającym wzrokiem.

-Tak... Widzi pani to był taki wyścig by odwiedzić jak najwięcej obiektów.- ciągnęła bajeczkę. -A teraz muszę pokazać Danielowi które boksy ma wysprzątać, bo pan Rose prosił o to. Dowidzenia!- krzyknęłam pchając chłopaka za drzwi.

-Nie dasz sobie nic powiedzieć, co?- zapytał z pretensją.

-Nie. Ruszaj się. Idziemy sprzątać gnój.- zaśmiałam się klepiąc go po ramieniu. Mina chłopaka wyraźnie wyrażała niechęć. -No pośpiesz się bo jeszcze cię nim obrzucę.

-Nie dam ci odejść. Chodź tu.- złapał mnie jak małego kociaka otaczając ręką i wchodząc ze mną wiercącą się na wszystkie strony z powrotem do gabinetu.

-Puść mnie imbecylu!- krzyczałam.

-Przestań... To się nudne robi.- westchnął wpychając za drzwi.

-Dzieciaki!- krzyk zdenerwowanej pielęgniarki zaprzestał moim działaniom anty-Danielowych. On także poluźnił swój uścisk.

-Teraz...- obrócił mnie w stronę kobiety. -Powiesz co sobie zrobiłaś, byś się tutaj nie spaliła ze wstydu że boisz się lekarzy.- uśmiechnął się durnie.

-Puknij się tu.- wskazałam na jego czoło.

-Czyli jednak... LUDZIE!!! LILIAN WHITE BOI SIĘ LEKA...- i w tym momencie pielęgniarka przypatrująca się całej akcji zakneblowała go ręką.

-Cicho! Lily, mów co jest bo dam mu się dalej wydzierać.- warknęła ostro wkurzona. Westchnęłam tylko. Teraz nie ma odwrotu.

-Spadłam z konia.

-Bo?

-Nie zauważyłam gałęzi która walnęła mnie w brzuch. No i jedynie tam trochę krew leci, to nic takiego.- machnęłam ręką.

-Pokaż. Daniel idź stąd.- wyprosiła go.

-Wolę sobie pooglądać.- posłał łobuzerski uśmiech. Zagotowało się we mnie. Byłam niczym bomba która zaraz ma wybuchnąć.

-Wypad....- wskazałam na drzwi.

-Co ty, mnie się wstydzisz?- zrobił minę zbitego szczeniaka.

-Wyjdź i nie dyskutuj.- warknęła w końcu pielęgniarka. Widząc że sobie kącika nie wywalczy uniósł ręce w górę i opuścił pomieszczenie.

-Nareszcie... Zdejmij koszulkę.- wydała polecenie kobieta. Kiwnęłam głową i zręcznym ruchem pozbyłam się górnej części odzieży. I czy on to zrobił specjalnie czy przypadkowo... Nie ważne... I tak go uduszę.

-DANIEL!- wydarłyśmy się na niego obie. W jednej chwili spaliłam buraka. Ten jedynie gwizdnął zadowolony i znowu nas opuścił.

-Cóż za niewychowany chłopak!- oburzona pielęgniarka przystąpiła do badania rany. Przegryzłam jedynie wewnętrzną stronę polika by skupić się na drugim bólu.

-Cóż... Nie wygląda to za dobrze. Na razie ci to tylko zdezynfekuję i opatrzę później zobaczymy co dalej.- westchnęła. Kiwnęłam głową i dalej obserwowałam każdy jej ruch.

Daniel?