Zdenerwowana i z trzęsącymi się dłońmi wyjęłam z torby żółtawą kopertę z pieniędzmi, którą obdarowała mnie Bridget z myślą o łatwym zwycięstwie. To prawda, że moja rodzina nie należy do najbogatszych, nie miałam jednak zamiaru brukać swojej godności przyjmując tak paskudną łapówkę. Niezgrabnie podałam dyrektorce dowód na winę dziewczyn, ta jednak spojrzała na kawałek papieru niepewnie, po czym oznajmiła:
- W dzisiejszych czasach nietrudno postarać się o imitację czyjegoś głosu na nagraniach czy też podróbkę czyjegoś pisma…
Spojrzałam, całkowicie zszokowana, najpierw na dyrektorkę, a następnie na Esmeraldę. Dziewczyna była równie roztrzęsiona, co ja.
- Ależ proszę pani, te dowody nie w sposób sfalsyfikować w ciągu jednego dnia. Co więcej – jeśli już wspominamy o podrabianiu pisma – jestem w stanie zrefundować specjalistę od analizy pisma ręcznego…
- Nie ma takiej potrzeby – wtrącił pan Blythe, który siedział po prawicy pani Rose. – Większość dowodów wskazuje na niezaprzeczalną winę panny Clothier. Kara zostanie ogłoszona na godzinę przed kolacją, proszę więc się nie spóźnić.
I w jednym momencie cała kadra fałszywych sędziów wyszła z pokoju wraz z Carrie i Bridget, które z udawaną ulgą dziękowały za sprawiedliwość w posądzeniu… mnie. Poczułam, jak siły całkowicie mnie opuszczają, a świat zaczął powoli tracić na swoich barwach… Esmeralda szybko skoczyła ku mnie i złapała za ramiona.
- Dziewczyno, nie schodź mi tu teraz. Wciąż mamy czas na udowodnienie ich winy…
- A-ale to nie ma sensu – wydukałam – Oni wiedzą, że te dowody są prawdziwe.
Moja obrończyni spojrzała na mnie niepewnie.
- Jak to - wiedzą?
Przełknęłam ślinę, po czym opowiedziałam:
- Myślę, że nie tylko mnie próbowała przekupić Carrie… Myślę, że to samo zrobiła z dyrektorką i Blyth’em.
Esmeralda?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Proszę, nie spam w komentarzach i nie reklamuj bloga w miejscu do tego nieprzeznaczonym - to będzie karane usunięciem twojej uwagi. Nie zapominaj też o zasadach interpunkcji i ortografii! ;)