- To chyba twoje… -powiedziałem do dziewczyny spotkanej dziś rano. Nastolatka nie odpowiedziała, tylko siedziała cała zarumieniona. Nerwowo się uśmiechnąłem i odszedłem w stronę swojego miejsca. W pokoju razem z Avengerem rozmyślaliśmy, kim ona mogła być. Nie wiedziałem co zrobić. W głowie dudniła mi jedna myśl: ”Jak ona ma na imię?” . Rozmyślanie musiałem zakończyć z powodu zbliżającej się lekcji jazdy konnej. Uradowany wszedłem do stajni koni stajennych po moją Melanię. Instynktownie podążyłem w stronę boksu z numerem 21. Dałem klaczy smaczek, który od razu spałaszowała. W siodlarni znów spotkałem dziewczynę ze stołówki (jak to brzmi…).
- Cześć… Emmm- liczyłem, że tajemnicza nieznajoma, podczas gdy ja udawałem, że próbuję sobie przypomnieć jej imię, podsunie mi odpowiedź. Jednak tak się nie stało. Ona tylko patrzyła mi w oczy…- Jak masz na imię? Bo chyba nie miałem przyjemności poznać… - puściłem jej oczko. Ta stała się bardziej różowa niż była.
- L-L-Len-Lena…- Wyjąkała dziewczyna.
- No… To do zobaczenia. – pożegnałem się grzecznie i wyszedłem. Klacz dziś dziwnie dała się osiodłać i nawet nie kąsała przy dopinaniu popręgu! Ktoś mógłby pomyśleć, że coś złego się stanie. Ale nie ja! Na parkurze pojawiłem się jako pierwszy. Jednak nikt się nie stawił!
- Ja pi*****ę! Dziś nie ma jazd idioto!- krzyczałem na siebie.- No cóż… Bywa- próbowałem się pocieszyć. Po chwili stwierdziłem, że mogę pojechać w teren. Za bramą wjazdową do akademii dodałem łydkę i ruszyłem kłusem. Chwila moment i dziki galop przez polanę. Jednak usłyszałem też galop innego konia. Zatrzymałem Melanię i rozejrzałem się. Z lasu dobiegał stukot kopyt. Ów teren był ogrodzony metrowym białym płotem. Dźwięk wydawał się coraz bardziej wyraźny, nagle zza płotu wyskoczył koń, na którym siedziała… Nie zgadniecie. Lena!
- Lena?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Proszę, nie spam w komentarzach i nie reklamuj bloga w miejscu do tego nieprzeznaczonym - to będzie karane usunięciem twojej uwagi. Nie zapominaj też o zasadach interpunkcji i ortografii! ;)