Od Will'a C.D Ady

-Em... Cholera.- odparłem zdezorientowany.- W tych momentach żałuję, że Ren nie był trenowany do tropienia, a zresztą...i tak go tu nie ma.
-I co teraz zrobimy?- Ada ścisnęła mocniej smycz w dłoni. - Nie wiesz, gdzie jesteśmy?- blondynka upewniła się jeszcze, lecz moje pokręcenie głową rozwiało jej nadzieje.
Telefon pokazywał mi, że jesteśmy na terenie Akademii, jednak było to praktycznie niemożliwe. Postanowiliśmy szukać drogi powrotnej, więc ruszyliśmy razem prosto - nie w prawo, nie w lewo, nie do tyłu, tylko prosto. Kiedyś wkręciłem się w harcerstwo, chociaż nie na długo - jeden rok, chociaż przez ten czas nauczyłem się całkiem sporo, jak na mnie to sporo, nigdy nie byłem geniuszem, ale miałem łeb do polskiego i informatyki. Psów jak nie było, tak ich nie było, więc nie mogliśmy skorzystać z pomocy ich boskich nosów. Co chwila nawoływaliśmy jednak psy po imieniu, gdy nagle w oddali usłyszeliśmy szczekanie. Nie znałem dokładnie barwy głosu (o ile pies ją w ogóle ma) swojego psa, jednak usłyszany szczek przypominał mi ten, który słyszę co rano, gdy Renesans chce wyjść na załatwienie swojej potrzeby. Na nasze szczęście, nasze psy odnalazły nas i dzięki nim rozpoznaliśmy drogę powrotną do Akademii.
-Dobrze jest mieć psy...- Ada uśmiechnęła się, łapiąc Raven na smycz.
-Psy to świetne zwierzęta... Choć sam lubię także konie i węże, to psy są drugimi ulubionymi zwierzętami.- westchnąłem, również zapinając smycz przy obroży dobermana.
Dalszą drogę przeszliśmy w ciszy. Droga do Akademii mocno nam się dłużyła, choć mój telefon pokazywał, że do przejścia jest tylko 200 metrów, a czuliśmy się, jakbyśmy przeszli już kilometr! Przez dłuższą chwilę widziałem, jak Ada trzęsie się z zimna.
-Zimno Ci?- zapytałem dziewczyny, która odwróciła wtedy swoją twarz w moją stronę.
-Nie, wcale...- ledwo się uśmiechnęła, lecz mój wzrok sprawił, że odpowiedziała szczerze.- Tak...
Od razu zdjąłem swoją kurtkę, którą założyłem na Adę.


Ada? :3