Od Castiel'a C.D Helen

Nie lubiłem takiej ciszy jaka obecnie panowała. Krępowała mnie i czułem się zażenowany.
- Skąd ją masz? - usłyszałem w końcu pytanie
- Znalazłem ją porzuconą w lesie jak złapała się w wnyki kłusownika. - wyjaśniłem i pogłaskałem sunię, która położyła swój łeb na mych kolanach i znowu cisza.. Jakoś nie potrafiłem z nią rozmawiać po tym wszystkim...
- Ja już muszę iść - rzekła w pewnym momencie Helen, więc ją odprowadziłem do pokoju...

Byłem spóźniony na zajęcia, więc biegłem w pośpiechu, ale na kogoś wpadłem... Gdy się przyjrzałem tej osobie okazało się, że to była Erena! Moja najlepsza przyjaciółka i nie tylko... W technikum była moją pierwszą dziewczyną, lecz nie wyszło nam i zostaliśmy przyjaciółmi
- Erena?!
- Castiel?!
W drodze do dyrektorki Akademii rozmawialiśmy i wspominaliśmy dawne czasy. Dyrektorka zwolniła mnie z zajęć bym oprowadził Erenę po akademii i pomógł się jej oswoić z nowym otoczeniem. Dwie godziny zajęło nam oblecenie całej Akademii, a potem zaprosiłem ją do swego pokoju. Zaśmialiśmy się, aż nagle do pokoju ktoś zapukał...
- Otwarte - rzekłem i weszła Helen
- Nie wiedziałam, że masz gościa... - powiedziała lekko zmieszana
- Helen to Erena, Erana to Helen
- Miło mi. - odparła Helen
- Wzjemnie. Dołączysz? - spytała Ere
Helen się zgodziła na to i usiadła obok z nas.
- Jak się poznaliście? - spytała Helen
- My się znamy od dziecka. Jestem jego byłą eks... - powiedziała i puściła do mnie figlarne oczko oraz pokazała pazurki, na co się zaśmiałem...
Szybko wyczułem, że Helen czuje się niekomfortowo, więc zmieniłem temat...
- Może pójdziemy na spacer? - spytałem, na co Erena się zgodziła, lecz Helen zaczęła się wymigiwać i wyszła
- Co ją ugryzło? - spytałem sam siebie
- Tą kicię? - spytała Ere - Musiało jej coś wypaść... - odparła i złapała mnie pod ramię, i poszliśmy na długi spacer.

Helen?? Na razie tyle, ale mam nadzieję, że niedługo uda mi się rozwinąć akcję