Od Renee C.D Edwarda

- Oczywiście nie chcę zasmucać Twojej egzystencji, towarzyszu, ale my na dziś kończymy. - niczym sekretarka jakiegoś ważnego biznesmena, która właśnie spławia klienta, odparłam to z oczywiście aktorskim, wyniosłym tonem, nieznoszącym sprzeciwu. Już miał coś powiedzieć, zaprotestować moim słowom, jednak przerwałam mu szybkich ruchem ręki, którą potem przyłożyłam do ust na znak, aby się uciszył. - Naprawdę swoje przejeździła, a ja nie zamierzam mieć konia na sumieniu. No, a na pewno nie nią. - dodałam, głaszcząc klacz w okolicach łopatki.

- To w takim razie, następnym razem jeździmy moje szeregi. - tym razem on był sekretarzem stanu, podczas zwalniania swojego rumaka.

- Oczywiście, jeśli tylko będzie następny raz. - ugryzłam się mocno w wargę, co poskutkowało momentalnym smakiem krwi między zębami. Zignorowałam to, gdyż było to lepszym wyjściem, niż gdyby miał usłyszeć mój chole*ny śmiech, spowodowany rzeczywistym rozbawieniem.

- Siłą Cię zaciągnę tu choć jeden raz, obiecuję. - pojechał na przeciwną ścianę, grożąc mi jeszcze ostrzegawczo palcem. Wywaleniem oczu w kosmos i całkiem szczery śmiech był moją odpowiedzią, która zakończyła wszelkie rozmowy na hali.

- Dlaczego tu musi być tak zimno? - retoryczne pytanie tym razem powędrowało do Alaski, która za pewne nie spieszyła się z odpowiedzią. Na jeździe ręce ogrzewały mi całkiem dobre rękawiczki, jednak kiedy przyszedł czas na rozsiodłanie wierzchowców, musiałam je zdjąć. Odpinanie podgardla w nich graniczyło z cudem, nie mówiąc już o spłukiwanie piachu z nóg. Od czasu do czasu jedynie ratowałam się chuchaniem ciepłym powietrzem na zmarznięte kończyn, jednak i ten pomysł po chwili przestał w jak najmniejszym stopniu pomagać.

Kiedy zajęłam się ściąganiem siodła z grzbietu klaczy, po całej stajni przeszedł jeszcze większy, mrożący krew w żyłach mróz. Możliwość była jedna - albo jest śnieżyca, choć było to mało prawdopodobne w tych rejonach i o tej porze roku, albo ktoś otworzył główne drzwi, choć stawiałam na tą drugą możliwość, słysząc zbliżające się kroki.

- Co to za jazdy o tej godzinie? Mam nadzieję, że schodzicie, a nie dopiero się na trening wybieracie. - niezidentyfikowany mężczyzna oparł się o boks należący do klaczy, obok którego stała przywiązana. Choć nie kojarzyłam go, przypisałam mu rolę tutejszego zawodnika, no, ewentualnie stajennego.

- Idziemy jeszcze na myjkę i odprowadzę ją do boksu. Czyli tak, już skończyłyśmy. - odparłam głucho wpatrując się w szyję Alaski, którą mimowolnie pogładziłam. W podobnym transie pokiwałam powoli głową na kolejne zadane mi pytanie, choć już nie tak bardzo utkwiło mi one w głowie.

Jak obiecałam, tak też się stało. Szybko powędrowałyśmy z klaczą pod myjkę, spod której to ja wyszłam z większą różnicą, niż zanim tam dotarłyśmy. Strużki wody powoli spływały po moich mokrych włosach, przyprawiających mnie o niezbyt przyjemne dreszcze w okolicach karku. W tamtej chwili marzyłam tylko o gorącej kąpieli i ciepłym łóżku, czekającym już na mnie w swoim własnym pokoju... Tak, tego było mi trzeba.

Kiedy klacz wylądowała już 'u siebie', ja zajęłam się stopniowym zanoszeniem jej sprzętu do siodlarni. Zastałam tam Edwarda, który skwitował mój wygląd cichym śmiechem i niezbyt pochlebnym komentarzem i, właściwie gdyby nie to, że całkiem go lubiłam, dostałby w innych okolicznościach mocnego kopa, tam, gdzie światło nie dociera. Szybko wymieniliśmy uprzejmości na temat pomyślnych snów i każde z nas poszło w inną stronę.

Tak, dotarłam do swojego lokum, okrytego zupełną ciemnością. Słabe światło, wyemitowane przez księżyc po chwili również znikło, kiedy postanowiłam wreszcie zasłonić okna szarawymi roletami. Kąpiel, choć bardzo przyjemna była zdecydowanie zbyt krótka, i gdyby nie to, że morzył mnie sen, na pewno zostałabym tam dłużej. W końcu zaśnięcie w wannie nie byłoby dobrym pomysłem, prawda?

Siusiu, paciorek i spać, jak to mówią. Wszystkie obowiązki i kryteria spełnione, achh, wreszcie mogę iść spać. Wszystko pięknie, ładnie, aż do momentu, w którym ktoś postanowił zbudzić mnie z tak wyczekiwanego snu.

Przywitany wulgaryzmami chłopak był zdecydowanie bardziej zdziwiony niż ja, witająca go w swoich progach w różowych szortach.

- Za pięć minut zbiórka przed dużą stajnią. - zakomunikował, zamykając za sobą jasne, mahoniowe drzwi. Zdążyłam jeszcze mruknąć 'jasna chole*a', zanim znalazłam się na dole. No, może jeszcze przebrałam się w przypadkowe ubrania, składające się z najcieplejszego swetra, jaki posiadałam i luźnych, choć wciąż jeansowych spodni.

Na miejscu jak się okazało, stała około dziesiątka ludzi, włącznie ze mną. Rozpoznałam wśród nich kilka nic nie znaczących obecnie osób, no i Edwarda, którego dostrzegłam zdecydowanie później. Mimowolnie się uśmiechnęłam, wiedząc, że jednak do kogoś będę mogła otworzyć buzię.

- Nie owijając w bawełnę - uciekła ze stajni jakaś trzydziestka koni. Tak, w tym też konie prywatne. - wykrzyczał w naszą stronę poddenerowany właściciel, usiłując przedrzeć się przez krzyczącą młodzież. - Czekają tu na was w miarę ogarnięte konie. Niektóre zostały osiodłane, na innych pojedziecie na oklep. Nie wybierając zbyt długo, po prostu na jakiegoś wsiądźcie. Resztę omówimy po drodze.

Zepchnięta przez garstkę innych akademowiczów, trafiłam aż pod same kopyta ciemnego konia. Próbując uspokoić zaniepokojone hałasem zwierzę potarłam dłońmi jego grzywkę, szepcząc jakieś kojące słówka. Dopiero po chwili dotarło do mnie, że znalałam już tą aksamitną sierść.

- Alaska. - odparłam wręcz dla siebie samej, w duchu radując się, że to na niej dane było mi pojechać. Bez wahania wspięłam się na jej grzbiet, pozbawiony siodła.

- Renee? - usłyszałam po chwili swe imię, wypowiedziane pomiędzy stukotem końskich kopyt.

<Edward? ^^>