Od Megan do Patricka

Siedziałam w samochodzie słuchając muzyki i spoglądając za okno. Cieszyłam się, że jadę do akademii, ale miałam wiele obaw. No i oznaczało to rozstanie z rodziną, z którą byłam bardzo związana. Poczułam jak mała rączka mojej sześcioletniej siostry ściska moją dłoń. Uśmiechnęłam się i przytuliłam siostrę.
-Będziemy na miejscu za pół godziny- oznajmił tata zza kierownicy
Postanowiłam się zdrzemnąć. W końcu radość i niepokój nie dała by mi spokoju.
Obudziłam się w momencie, w którym samochód przekraczał wjazd na teren akademii. Wstrzymałam oddech nie wierząc własnym oczom. Było pięknie! Na parkingu stało kilka przyczep i dwa samochody także z zaparkowaniem nie było większego problemu. Wyszłam z samochodu rozglądając się dookoła. Tata wyciągnął ogromną walizkę i zamknął bagażnik. Pożegnanie z rodzicami i z siostrą zajęło mi bardzo dużo czasu. Popatrzyłam jeszcze chwilę za odjeżdżającym samochodem i ciągnąć za sobą wielki bagaż weszłam do budynku akademii. Po korytarzach kręciło się kilka osób, ale widocznie większość miała teraz jazdy. Znalazłam swój pokój i od razu się rozpakowałam. Postanowiłam, że się trochę rozejrzę, bo wolałabym się jutro pędząc na lekcje nie zgubić. Oczywiście pierwszym miejscem do którego ciągnęło mnie najbardziej była stajnia. Była śliczna i zadbana. Szłam korytarzem i zatrzymałam się przy boksie którego obywatel wyciągnął głowę w moją stronę.
-Hej, śliczny- pogłaskałam konia
Koń zaczął szperać po kieszeniach w poszukiwaniu smakołyku
-Nie mam nic przy sobie, a nawet gdybym miała to bym ci pewnie nie mogła dać łobuzie- poklepałam konia
Miałam dziwny nawyk gadania do koni. Niektórzy się z tego śmiali, ale czułam wtedy relacje z tym pięknym zwierzęciem. Nie zauważyłam, że niedaleko stał chłopak z rozbawioną miną.
-Niestety muszę ci przeszkodzić w rozpieszczaniu mojego konia, ale zaraz mamy trening
Dopiero teraz go zobaczyłam. Uśmiechnęłam się zakłopotana i szybko cofnełam
-Sorki- zaśmiałam się